Είναι η επιβίωση διαπραγματεύσιμη;

Είναι η επιβίωση διαπραγματεύσιμη;

 

Τα μάθαμε στο δημοτικό. Οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου: Φαγητό, νερό, στέγη.

Αργότερα έμαθες ότι τίποτα δεν χαρίζεται.

Για να εξασφαλίσεις τα αγαθά πρέπει να δουλέψεις. Σύμφωνοι.

 

Όταν θέλεις να σπουδάσεις, όμως, τι γίνεται;

 

Το κοινωνικό συμβόλαιο, μάλλον γέρνει προς το συμφέρον του κράτους. Λογικό, εφόσον δεν είναι επαρκής η διεκδίκηση των αυτονόητων(*). Το ρόλο τον οποίο θα έπρεπε να έχει το πανεπιστήμιο τον κατέχει ο Χούτος. Στα πλαίσια της “δωρεάν” παιδείας είμαστε πελάτες μιας εταιρείας, της «Χούτος Catering A.E.», είτε μας αρέσει είτε όχι. Και δεν είμαστε οι μόνοι. Φοιτητές στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Δημοκρίτειο Θράκης, μαθητές στα μουσικά σχολεία Θεσσαλονίκης, Βόλου, Κομοτηνής και Λάρισας, ασθενείς σε 5 δημόσια νοσοκομεία (Μεταξύ των οποίων το Θεαγένειο και το ΑΧΕΠΑ), πυροσβέστες, αξιωματικοί και σπουδαστές ΣΑΣΣ όλους μας ταΐζει ο Χούτος, βέβαια μόνο εφόσον έχουμε τα λεφτά για να πληρώσουμε.

*φαΐ και στέγη ρε

 

Παρότι, εδώ και 3 χρόνια είμαστε για τα καλά βυθισμένοι στη κρίση, μας ζητούν να πληρώνουμε 3,5€, μετά από διαδοχικές αυξήσεις, και όλα αυτά τη στιγμή που οι οικογένειες μας και εμείς βιώνουμε την οικονομική εξαθλίωση χάνοντας μεγάλο μέρος της αγοραστικής μας δύναμης. Δυστυχώς, ακόμη δεν έχουμε κάνει κάτι γι’ αυτό. Ίσως, γιατί έχουμε κάρτες σίτισης, ίσως, γιατί ζούμε με τις οικογένειες μας ή ίσως, γιατί έχουμε τη δυνατότητα να φάμε εκτός πανεπιστημίου. Κυρίως, όμως, γιατί δεν πιστέψαμε, ακόμα, στη δύναμη των συλλογικών διεκδικήσεων.

 

Η παρούσα κατάσταση μας έχει βρει αντίθετους κιόλας από τις πρώτες μας μέρες στο πανεπιστήμιο, γιατί αναγνωρίζουμε τη σίτιση ως θεμελιώδη συνθήκη για την εξασφάλιση της δυνατότητάς μας να σπουδάζουμε. Σε ένα πνεύμα ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την εισβολή της έννοιας του κέρδους σε κάθε πτυχή της κοινωνίας, απαιτούμε την κατάργηση των οικονομικών/κοινωνικών κριτηρίων. Το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος στον οποίο αλληλεπιδρά μια ολόκληρη πανεπιστημιακή κοινότητα είτε σπουδάζοντας είτε ως εργαζόμενοι είτε διδάσκοντας και δεν μπορεί να λειτουργήσει κάποια οντότητα χωρίς την άλλη. Αναγνωρίζουμε γι’αυτόν τον λόγο την αναγκαιότητα η σίτιση να είναι δωρεάν για όλους τους παραπάνω.

Αυτό που εμείς διεκδικούμε είναι δωρεάν σίτιση για όλους.

 

Μα πως θα το πετύχουμε;!

 

Καταρχάς, ας μιλήσουμε μεταξύ μας. Να δούμε ποιες είναι οι κοινές μας ανάγκες και πως μπορούμε να τις ικανοποιήσουμε συλλογικά. Έτοιμες λύσεις δεν υπάρχουν. Κανένας δεν πρόκειται να μας εγγυηθεί την ύπαρξη κοινωνικών παροχών αν δεν αγωνιστούμε γι’ αυτές. Για το λόγο αυτό σας καλούμε να συνδιαμορφώσουμε και να πράξουμε κοινές δράσεις.

Συνέλευση: κάθε Δευτέρα στις 21:00, στο Φουαγιέ Πα.Μακ

blog: https://bleelefantes.wordpress.com/
e-mail: poluble@bleelefantes.biz.ly

Τι έχεις να πεις;